Dawstwo szpiku w Małopolsce – jak wyglądają statystyki? Historia Dawcy i Pacjenta

Nasz genotyp jest niezwykle różnorodny i tak, jak różnimy się liniami papilarnymi, tak różnimy się również układem antygenów HLA. Ze względu na tę różnorodność szansa na znalezienie „bliźniaka genetycznego” wynosi 1:20 000, a w przypadku rzadkiego genotypu - nawet 1 do kilku milionów. Oznacza to, że należy mieć grupę co najmniej 20 000 zarejestrowanych, potencjalnych Dawców, aby znaleźć tego jednego, zgodnego dla Pacjenta. Liczby obrazują doskonale, jak trudny jest to proces a z drugiej strony - jak wyjątkowym materiałem są krwiotwórcze komórki macierzyste. 

 - tłumaczy prof. dr hab. n. med. Aleksander Skotnicki.

Warto podkreślić, że szpiku, tak jak krwi, nie da się wyprodukować w warunkach laboratoryjnych, a często dla wielu chorych transplantacja szpiku jest jedyną szansą na powrót do zdrowia, dlatego tak ważne jest to, żeby ludzie rejestrowali się jako potencjalni Dawcy. Każdy zarejestrowany potencjalny Dawca to szansa na powrót do zdrowia Pacjenta z chorobą nowotworową krwi. Trzeba przy tym wiedzieć, że dawstwo szpiku niczego nam nie zabiera, bo organizm każdego Dawcy faktycznego, podobnie jak krwiodawcy, bardzo szybko regeneruje się i odbudowuje ubytek komórek macierzystych w przeciągu 2-3 tygodni po donacji tych komórek.

 -dodaje prof. Aleksander Skotnicki.

Choroba była dla mnie wielkim zaskoczeniem i niewiadomą. Musiałem zrezygnować z wielu rzeczy – między innymi z pracy, która jest moją życiową pasją. Od 20 lat jestem lekarzem, a choroba zastała mnie w trakcie kolejnej specjalizacji. Za każdym razem, gdy wsiadałem do karetki w trakcie dyżuru, to czułem, że jestem potrzebny innym, a nagle, z dnia na dzień, to ja tej pomocy potrzebowałem. Dziś, dzięki niespokrewnionemu Dawcy szpiku, mogłem powrócić do tego, co kocham. Zdrowie to wartość najcenniejsza, która czasem potrzebuje pomocy „bliźniaka genetycznego”.

 - wspomina Robert Szlęk, Pacjent, który otrzymał szpik od Dawcy niespokrewnionego.

Co poczułem w pierwszej chwili? Szczerze? Ogromne zaskoczenie, a zaraz później radość i wielką dumę. Donację przeprowadzono u mnie za pomocą częściej stosowanej metody, polegającej na pobraniu krwiotwórczych komórek macierzystych z krwi obwodowej. Sam zabieg był zupełnie bezbolesny i przypominał standardowe pobieranie krwi, z tym, że nieco dłużej leżałem na łóżku, będąc podpiętym do specjalnej aparatury, która odseparowywała komórki macierzyste z krwi.

 - wspomina Tomek Majka, Dawca faktyczny.

Często pytano mnie, czy gdyby zaszła taka potrzeba, to zgodziłbym się oddać komórki macierzyste jeszcze raz? Za każdym razem bez wahania odpowiadam twierdząco. Świadomość, że pomogło się komuś w taki sposób, jest czymś naprawdę niesamowitym, szczególnie, że cały proces nie wiąże się z żadnym bólem czy nadludzkim wysiłkiem. Oddanie cząstki siebie, by ocalić życie innej osoby, wymagało ode mnie niewielkiego wysiłku, a dla mojego Biorcy to jest szansa na zdrowie i nowe życie.

- dodaje Tomek.