Niesamowita przyjaźń, która dała 2 szanse na życie. Historia Julii i Eweliny - Dawczyń szpiku z Krakowa

Kiedy otrzymałam wiadomość z Fundacji DKMS, że mogę być Dawcą dla Pacjenta, chorego na nowotwór krwi – byłam w szoku, ale wiedziałam, że chcę pomóc mojemu „bliźniakowi genetycznemu”. W moim przypadku zadecydowano o pobraniu krwiotwórczych komórek macierzystych z krwi obwodowej, a samo pobranie trwało ok. 5 godzin.

– wspomina Julia.

Po zabiegu byłam szczęśliwa, nie odczuwałam dużego zmęczenia i dopiero gdy otrzymałam telefon z Fundacji DKMS, informujący mnie o tym, że moje komórki macierzyste poleciały do kobiety ze Szwecji, to dotarło do mnie, co tak naprawdę się wydarzyło. Otrzymałam od mojej Biorczyni kartkę z podziękowaniami, która doprowadziła mnie do łez. To niesamowite uczucie, gdy zdajesz sobie sprawę z tego, że dzięki Twojej niewielkiej pomocy ktoś otrzymuje szansę na życie. Jeśli miałabym to zrobić jeszcze raz – nie wahałabym się ani chwili. W całej tej historii jestem bardzo dumna z mojej przyjaciółki Eweliny, która również została Dawczynią szpiku – nie każdy ma okazję przyjaźnić się z bohaterem.

– dodaje Julia.

Termin pobrania szpiku z talerza kości biodrowej wypadł pod koniec maja, zbiegając się z maturą, więc był to dla mnie nieco stresujący okres. Na szczęście zarówno egzaminy, jak i sam zabieg poszły świetnie i tak naprawdę nie było się czego bać.

– wspomina Ewelina, Dawczyni szpiku z Krakowa.

Dopiero po wyjściu ze szpitala dowiedziałam się, kim jest mój Biorca i wtedy dotarło do mnie, jak ważną rzecz zrobiłam. Pomyślałam, że chcę mieć po tym wydarzeniu jakiś ślad i dzięki pomocy znajomych oraz specjalisty udało nam się stworzyć projekt niesamowitego tatuażu, który znalazł się w miejscu, w którym miałam podpiętą kroplówkę. Ten rysunek już zawsze będzie przypominał mi o tym, że w tak prosty sposób można uratować komuś życie. Mam nadzieję, że w przyszłości będę miała okazję poznać mojego „bliźniaka genetycznego”, z którym tak wiele nas łączy.

– dodaje Ewelina.