Dawstwo szpiku na Dolnym Śląsku – jak wyglądają statystyki?Historia Olgi - Dawczyni i Karolka - Pacjenta

Nasz genotyp jest niezwykle różnorodny i tak, jak różnimy się liniami papilarnymi, tak różnimy się również układem antygenów HLA. Ze względu na tę różnorodność szansa na znalezienie „bliźniaka genetycznego” wynosi 1:20 000, a w przypadku rzadkiego genotypu - nawet 1 do kilku milionów. Oznacza to, że należy mieć grupę co najmniej 20 000 zarejestrowanych, potencjalnych Dawców, aby znaleźć tego jednego, zgodnego dla Pacjenta. Liczby obrazują doskonale, jak trudny jest to proces a z drugiej strony - jak wyjątkowym materiałem są krwiotwórcze komórki macierzyste.

– tłumaczy prof. dr hab. n. med. Aleksander Skotnicki.

Warto podkreślić, że szpiku, tak jak krwi, nie da się wyprodukować w warunkach laboratoryjnych, a często dla wielu chorych transplantacja szpiku jest jedyną szansą na powrót do zdrowia, dlatego tak ważne jest to, żeby ludzie rejestrowali się jako potencjalni Dawcy. Każdy zarejestrowany potencjalny Dawca to szansa na powrót do zdrowia Pacjenta z chorobą nowotworową krwi. Trzeba przy tym wiedzieć, że dawstwo szpiku niczego nam nie zabiera, bo organizm każdego Dawcy faktycznego, podobnie jak krwiodawcy, bardzo szybko regeneruje się i odbudowuje ubytek komórek macierzystych w przeciągu 2-3 tygodni po donacji tych komórek

– dodaje prof. Aleksander Skotnicki.

Obserwowanie dziś Karola, który jest zdrowy, to największa radość dla mnie, bo jeszcze rok temu walczył o swoje życie, a dzisiaj funkcjonuje wśród nas, jak normalny nastolatek -  chodzi, zaczepia, i wygląda tak, jakby nigdy nie chorował. Patrzenie na chorobę dziecka, które zamiast poznawać świat, spędzać czas na podwórku z rówieśnikami, musi przebywać na szpitalnym oddziale, przyjmować kroplówki, odbywać liczne punkcje szpiku czy pobrania krwi – to niezwykle trudne doświadczenie dla rodzica. Dodatkowo świadomość, że jedynym ratunkiem jest inny człowiek, którego musimy znaleźć, żeby moje dziecko mogło żyć – z jednej strony powodowało strach i niepewność, ale z drugiej – ogromną nadzieję, że gdzieś jest osoba, która zechce bezinteresownie pomóc i ocalić życie innemu, nieznajomemu, człowiekowi – mojemu synowi. Jestem szczęśliwa, że dla Karola znalazł się zgodny Dawca i dał mu szansę na życie.

– wspomina Pani Dorota, mama Karolka.

Dzień, w którym dostałam kopertę z pakietem rejestracyjnym, był dniem moich urodzin. Pomyślałam sobie – to mój prezent. Cieszyłam się jak dziecko, wypełniłam formularz, pobrałam wymaz z wewnętrznej strony policzka i na drugi dzień odesłałam. Tyle lat była cisza, z czego w głębi serca się cieszyłam, bo znaczyło to, że mój „bliźniak genetyczny” jest zdrowy.

– wspomina Olga Zioła, Dawczyni faktyczna z Dolnego Śląska.

Nagle, któregoś dnia, jak grom z jasnego nieba, zadzwonił telefon z Fundacji DKMS – byłam w szoku. Przygotowania ruszyły. Najpierw odbyły się szczegółowe badania, w celu potwierdzenia zgodności, a potem nadszedł dzień pobrania. Donacja krwiotwórczych komórek macierzystych z krwi obwodowej trwała trochę ponad 5 godzin. To nie było trudne, ciężkie – nie czułam bólu i dyskomfortu. Cała procedura to nic w porównaniu z poczuciem, że pomogłam młodej kobiecie – matce dwójki dzieci. Tę całą historię mogę podsumować w dwóch słowach – warto pomagać!

– dodała Olga.